اعتماد به نفس کاذب
وقتی یک فرد تصور می کند که قادر به انجام کاری ست که در آن سررشته و مهارت ندارد، چنین تصوری یک توهم است و زمانی که برای انجام آن توهم، وارد عمل می شود، تبدیل به “اعتماد به نفس کاذب” می شود.
.
اعتماد به نفس کاذب
کودکی را تصور کنید که مهارتی را بلد نیست و هنوز نحوه ی انجام آن را یاد نگرفته است، اما ادعا می کند که می تواند و بلد است. شاید فکر کنید که چرا باید چنین اتفاقی بیافتد؟ اما من به شما می گویم که برای تمام بچه ها، چه دختر و چه پسر، بارها این حالت پیش می آید.
حتماً پسر بچه هایی را دیده اید که بعد از دیدن فیلم های قهرمانانه و ماجراجویی، شروع به تقلید از شخصیت اول داستان می کنند و می خواهند از در و دیوار بالا بروند یا با دیگران بجنگند! (خود من که اینطور بودم)
یا بچه هایی که وقتی دوست شان را سرِ صف می بینند که جلوی جمع، صحبت می کند یا قرآن می خواند، ادعا می کنند “این که کاری نداره، منم بلدم انجامش بدم”.
یا حتماً بچه هایی را دیده اید که با داد و فریاد و سرو صدا، چیزی از پدر و مادر یا بچه های دیگر می خواهند و فکر می کنند که فقط با پرخاش و زور می توانند به آن برسند.
نمونه ی دیگر، نوجوانانی ست که فکر می کنند زندگی کردن را بلدند و خودشان، بد و خوب را تشخیص می دهند و نیاز به مصلحت اندیشیِ پدر و مادر ندارند! آنها بر اساس احساسات تصمیم می گیرند و با منطق خود، آن را توجیه می کنند و تصورشان اینست که خودشان می فهمند و عقل شان می رسد.
.
دوره مقدماتی “فن بیان فرزندان” (از اینجا وارد شوید)
.
.
فرق اعتماد به نفس واقعی و کاذب
برخی اولیاء به اشتباه تصور می کنند که چنین رفتارهایی از سوی فرزندشان، نشانه ی اعتماد به نفسِ اوست و از این بابت خوشحالند. در حالی که هیچیک از اینها نشانه ی اعتماد به نفس نیست و تنها نامی که می توان روی آن گذاشت “اعتماد به نفس کاذب” است.
به عبارت دیگر، آنها اگر اعتماد به نفس واقعی داشتند، برای یادگیریِ مهارتی که علاقمند به آنند، تلاش می کردند. بدون پرخاش و ناراحت کردن خود و دیگران، به خواسته شان می رسیدند. رفتار مؤدبانه داشتند و برای تصمیم گیری، با دلسوزانِ خود و صاحبان تجربه، مشورت می کردند.
.
.
خطرات اعتماد به نفس کاذب
اعتماد به نفس کاذب بسیار آسیب زا و گاهی خطرآفرین است. زیرا باعث می شود که فرزند ما، با وجود نابلدی، اقدام به انجام کاری کند که احتمالاً به مهارت نیاز دارد.
در اینصورت هر اقدام ناشیانه ای از طرف او ممکن است باعث آسیب دیدن جسم (مثل همان حرکات رزمی) و یا تضعیف روحیه اش (ضایع شدن در جمع یا ناامیدی) شود که نباید آن را بی اهمیت دانست.
البته ظاهرِ این حالت، شباهت زیادی دارد به شرایطی که در آن، کودک تلاش می کند تا با تمرین و تکرارِ مهارتی که یاد گرفته است، هر بار بهتر شود. نکته ی اصلی و فرق مهم اینست که ابتدا بایستی یاد گرفت و بعد، وارد عمل شد. در حالی که با وجود اعتماد به نفس کاذب، فرد تصور می کند که آن مهارت را بلد است و دیگر به سمت یادگیریِ آن هم نمی رود.
.
.
چاره چیست؟
اولین قدم برای بیرون آوردن فرزندمان از این تونل تاریک، آگاهی دادن به او و توضیح اعتماد به نفس واقعی ست. این خودآگاهی، او را از ادامه ی این روند بی نتیجه بازمی دارد.
قدم بعدی، ایجاد انگیزه و علاقه به یادگیری در اوست. فرزند ما بایستی بداند هر کسی که مهارتی دارد، با تمرین و تلاش به آن توانمندی رسیده و ناگهانی و خودبخودی نبوده است. با این باور، حالا تصمیم بگیرد که می خواهد برای دستیابی به کدام خواسته ی خود تلاش کند؟
قدم بعدی که بهتر است برای فرزندتان بردارید، آموزش اصول اولیه ی اعتماد به نفس به اوست. برای این هدف، دو پیشنهاد کم هزینه برای تان داریم.
پیشنهاد اول، ورود به دوره ی مقدماتی (نیمه رایگان) فن بیان و اعتماد به نفس فرزندان است که برای رده سنی ۵ تا ۱۳ سال قابل استفاده است. می توانید از لینک زیر وارد شوید:
.
دوره مقدماتی “فن بیان فرزندان” (از اینجا وارد شوید)
.
پیشنهاد دوم، مطالعه ی کتاب الکترونیکی “فن بیان و اعتماد به نفس فرزندان” است. در این کتاب، قدم به قدم با شما هستم تا هم خودتان آگاه تر شوید و هم بتوانید برای توانمند شدن فرزندتان قدم بردارید.
.
.
پیشنهاد سوم، استفاده از آموزش های جامع “تربیت هوشمندانه فرزند” است. این دوره ی فوق العاده، آگاهی ها و تکنیک هایی که بایستی بعنوان اولیا بدانید و به کار ببرید را آموزش می دهد. برای مطالعه ی ویژگی های این دوره، روی کلید زیر بزنید:
.
