فرزند باهوش
شاید شما هم فکر می کنید که فرزندتان باهوش نیست. خیلی وقت ها نمرات و تلاش او را با هم سن و سالانش مقایسه می کنید و گاهی به این نتیجه می رسید که در خیلی از موارد، کند ذهن و ناتوان است. حتماً این مقاله را بخوانید که صددرصد به آن نیاز دارید.
همه ی بچه ها باهوش اند
اگر چه معمول شده است که خانواده ها یا معلمان، کودکان را در دو دسته ی کلیِ “باهوش و کندذهن” تقسیم بندی می کنند، اما واقعیت اینست که درصد بسیار پایینی از بچه ها، کم توان یا کند ذهن هستند و شاید به سختی بتوان کودکی را پیدا کرد که از لحاظ ضریب هوشی، پایین باشد و یادگیریِ ضعیفی داشته باشد.
.
تأثیرِ تربیت روی هوش
جالب است بدانید که سهم بزرگی از هوش کودکان، تحت تربیتِ خودِ والدین ساخته می شود. به این معنی که بسته به فعالیت های کودک و باورهایی که از پدر و مادر به او می رسد، ذهنیتی از توانمندی و خودباوری در او شکل می گیرد که با چاشنیِ تجربه، او را به سمت یک فردِ باهوش سوق می دهد. در اینجا به سه عامل مهم که مربوط به شیوه ی تربیتی والدین است و روی بازدهی هوش کودک تأثیر می گذارد، معرفی و بررسی می کنیم و خواهیم دید که حتی اگر تصورِ شما اینست که فرزندِ کم هوش یا کندذهنی دارید، با تغییرِ رفتار و شیوه ی تربیتیِ خود، می توانید تأثیر محسوسی روی سطح توانمندی ذهنیِ او بگذارید.
.
میزانِ تمرکز
اولین و شاید مهمترین عامل کاهش دهنده ی بازدهی مغز، عدم تمرکز است. با گسترش تکنولوژی و دستگاه های تلفن همراه و تبلت، این روزها، دست هر کودکی، یکی از اینها را می بینیم، در حالی که ساعت ها به آن خیره می شود و مشغول بازی ست. سپری کردنِ زمانِ زیاد با چنین دستگاه هایی، فقط باعث کاهش تمرکز کودک می شود و بازدهیِ مغزش را کاهش می دهد. اگر دوست دارید حداکثر توانمندی فرزندتان را ببینید، حتماً گوشی و تبلت را از او دور کنید.
.
خودباوریِ کودک
عامل بسیار مهم بعدی، خودباوری درونی و اطمینانِ کودک به توانمندیِ خود است. او این خودباوری را از تربیتِ شما درک می کند. وقتی نمی تواند کاری را به خوبی انجام دهد و با سرزنش یا تشویق مواجه می شود، دو جهت کاملاً متفاوت می گیرد. این عامل، بسیار زیاد، تحت تأثیرِ عکس العمل های شماست و هر لحظه و هر روز، در حالِ افزایش یا کاهش است. او رفته رفته باور می کند که توانایی اش کم است یا زیاد، از پسِ یادگیری برمی آید یا خیر، با همین باور، تصمیم می گیرد که دقت کند و به تلاش ادامه دهد یا سرش را به سمت دیگری کج کند.
با بالا رفتن خودباوری در کودک، او اطمینان دارد که جواب را پیدا خواهد کرد و برای همین به تلاشِ خود ادامه می دهد. آنچه از بیرون دیده می شود، نتیجه ی حل شدن یا رها شدنِ مسئله است که به باهوش بودن یا کم هوشی تعبیر می شود. اما او همان راهی را می رود که شما قبلاً صدها بار به او گفته بودید که “تو می تونی!” یا “عُرضه ی هیچ کاری رو نداری!”
.
شرایط بازیگوشی
بسیاری از اولیا، از اینکه می بینند فرزندشان درس نمی خواند و دل به یادگیری نمی دهد، نگران می شوند و سراغ مشاورها می روند تا او را سرِ عقل آورند. در حالی که وقتی به امکاناتی که خودِ آنها برای فرزندشان آماده کرده اند می نگریم، فرصتی را برای درس خواندنِ بچه ها پیدا نمی کنیم.
آنها شرایط را برای بازی در حیاط (یا کوچه) فراهم کرده اند، بازی های کامپیوتری یا اسباب بازی های وقت گیر را در دسترس فرزندشان قرار داده اند، تلویزیون شان همیشه روشن است و در همین شرایط، انتظار دارند که کودکشان از تمامِ این لذتها بگذرد و سراغ درسهایش برود. چه انتظارِ عجیبی! او هرگز سرگرمی هایش را رها نمی کند تا به سراغ درس و مشقی برود که هیچ جذابیتی ندارد و خسته کننده است. اگر شما نتوانید تفریحاتِ او را زمان بندی و برنامه ریزی کنید، مطمئن باشید او هرگز این کار را نخواهد کرد. واقعاً چرا باید چنین کاری کند؟
.
.
تربیت هوشمندانه ی فرزند
برای آگاهیِ کامل و جامعِ شما در زمینه ی تربیت فرزند و هدایتِ فرزندتان به مسیری که هم به لذتِ او منجر می شود و هم آرامشِ شما را در پی دارد، دوره ی فوق العاده ی “تربیت هوشمندانه ی فرزند” را ارائه کرده ایم. برای دریافت توضیحاتِ کامل این آموزشِ کاربردی و تأثیرگذار، روی تصویرِ زیر بزنید:
