یادگیری غیرحضوری! فن بیان
برای خیلی از افراد این سؤال پیش می آید که مگر “فن بیان و سخنوری” را به شکل غیرحضوری هم می شود یاد گرفت و تمرین کرد؟! وقتی من می خواهم صحبت کردن جلوی دیگران را یاد بگیرم، مگر نباید جلوی جمع، تمرین داشته باشم؟
.
سؤال، درست است
بعنوان مدرس این حوزه، به شما حق می دهم که این سؤال را بپرسید، چون در نگاه اول، اینطور به نظر می رسد، البته علت آن اینست که هنوز وارد این آموزش نشده اید، و طبیعتاً تا بحال آن را تدریس هم نکرده اید.
طبیعتاً افرادی که دوست دارند به راحتی و با اعتماد به نفس جلوی جمع صحبت کنند، تصور می کنند که بایستی جلوی جمع قرار گیرند تا استرس و خجالت در آنها از بین برود. در حالی که اینطور نیست.
.
علت ترس از جمع
بگذارید به عنوان مدرس این حوزه، موضوع را کمکی بازتر کنم. اصولاً استرس و ترس از صحبت جلوی جمع، از دو جهت رخ می دهد:
– حالت اول که در اکثر افراد وجود دارد، بخاطر نداشتن مهارت و نگرانی از رخ دادن اتفاقات ناخواسته و مورد قضاوت قرار گرفتن است.
یعنی مسئله ای که در این افراد وجود دارد اینست که آنها، نه “مهارت لازم” برای صحبت کردن را دارند و نه “اعتماد به نفسِ لازم” برای قرار گرفتن جلوی جمع. و این دو، بصورت کوهی بزرگ، سد راه آنهاست. طبیعی ست که ترس و استرسِ شدید داشته باشند.
– دسته ی دوم، افرادی اند که تا حد مطلوبی، مهارت دارند و با اصول و فنون صحبت کردن آشنا هستند. اما از قرار گرفتن مقابل نگاه های دیگران، دچار استرس می شوند.
.
.
نسخه ای که معمولاً برای از بین رفتن ترس از سخنرانی تجویز می شود، فقط برای گروه دوم کارساز است، یعنی گروهی که مهارت و فن بیان لازم را دارند، ولی از قرار گرفتن جلوی جمع می ترسند. البته این کار، بایستی با رعایت نکاتی مهم صورت گیرد که در مقالات دیگر اشاره شده است.
.
چرا کتاب کاربردی “ترسهایت را بترسان” را هنوز مطالعه نکرده اید؟ از >اینجا< دریافت نمایید.
.
بدون مهارت چطور؟
در حالی که قرار گرفتن جلوی جمع و صحبت کردن، برای کسانی که مهارت های لازم را ندارند، مثل زدن تیرِ خلاص به آنهاست. آنها دچار فشار و معضلاتی می شوند که ترس آنها را شدیدتر از قبل می سازد. حتی خاطره ی بدی هم در ذهن آنها شکل می گیرد که توانِ اقدام مجدد را از آنها سلب می کند.
بکار بردن جملات نامناسب، ادای ضعیف کلمات، تپق زدن هنگام صحبت، صدای ضعیف و … اتفاقات معمولی ست که برای افرادِ فاقدِ مهارت رخ می دهد و اتفاقاً، صحبت کردن جلوی جمع را در نظر آنها، سخت تر نشان می دهد.
روش منطقی و عاقلانه ی این کار، تمرین کردن مهارت های فن بیان، در تنهایی ست. آموزش غیرحضوری فن بیان نیز، به همین منظور طراحی شده است.
.
.
مثل یک شناگر
دقیقاً شبیه فردی که تصمیم به یادگیری شنا دارد. آیا درست است که او را به قسمتِ عمیق استخر هل دهیم، با این منطق که قرار است شنا کردن در این قسمت را یاد بگیرد؟ مطمئنم جوابتان منفی ست.
این کار باعث می شود، نه تنها شنا کردن را یاد نگیرد، بلکه ترسش هم از آب، بیشتر شود. پس راه چاره چیست؟
بله، کافیست به قسمت کم عمق استخر برود و مهارت های شنا کردن را یکی یکی یاد بگیرد. وقتی به مهارت کافی رسید، می تواند برای حرفه ای تر شدن و برطرف کردن ضعف های احتمالی، به قسمت عمیق استخر برود و بدون اضطراب و با کمال آرامش شنا کند.
آیا این، بهتر نیست؟ نه تنها بهتر است، بلکه اساساً راهِ دیگری وجود ندارد.
.
چیزی که از نزدیک دیدم
سالها پیش که با یکی از مؤسسات مطرح کشور، همکاریِ آموزشی داشتم، در برخی جلسات آموزشی فن بیان آنها شرکت می کردم تا از متد آموزشی برخی اساتید، بهره ببرم.
یادم می آید، یکی از افراد شرکت کننده، در جلسه ی آخرِ دوره، طبق معمول، ۳ دقیقه صحبت کرد و پس از آن، فیلم اولین سخنرانی اش که مربوط به جلسه ی اول دوره می شد، توسط مدرس دوره پخش شد تا مقایسه گردد و میزان پیشرفتِ ایشان سنجیده شود.
تقریباً همه عقیده داشتند که سخنرانیِ اولِ او بهتر از جلسه ی آخر بود! این یعنی چه؟! یعنی این دوره، هیچ فایده ای برای او نداشت، با اینکه هزینه ی زیادی هم کرده بود. سایر افراد هم دستِ کمی از او نداشتند.
چرا این اتفاق افتاد؟ دقیقاً به همین دلیل که افراد فکر می کنند، تنها شرکت در جلسات حضوری ست که می تواند برای ما مهارت بیافریند. اینکه بایستی جلوی جمع قرار بگیریم تا به مهارت فن بیان برسیم، در حالی که اینطور نیست.
.
.
.
چرا شروع نمی کنید؟
پیشنهاد می کنم در دوره ی رایگان غیرحضوری فن بیان ما شرکت کنید و مثل همان شناگری که در قسمت کم عمق و بی خطر، تمرین می کند، تکنیکهای ارائه شده را در اتاق خود تمرین نمایید.
خواهید دید که نه تنها بهتر یاد می گیرید، بلکه در گفتار و مکالمات شما نیز جای خود را پیدا می کند و در موقعیت مناسب، آنرا بکار خواهید گرفت.
.
برای ورود رایگان به دوره ی کاربردی فن بیان، روی >>اینجا<< بزنید.
