مثل گل بودن
ما در جهانی زندگی می کنیم که خواه ناخواه بایستی با سایر انسان ها در ارتباط باشیم. برای آرامش مان، بایستی با آنها در سازگاری، صلح و عشق باشیم و برای امرار معاش، بایستی به آنها خدمت کنیم و در ازایش پول دریافت نماییم.
.
در این ارتباط، ما بطور فطری دوست داریم خوب و عالی دیده شویم، مورد تأیید قرار گیریم و برای اطرافیانمان، مفید باشیم. این تمایلات، جزو خصلت های انسانی ماست و بدمان نمی آید که در این موارد، از بقیه بالاتر باشیم.
در این میان، شبیه گل بودن، شاید رؤیایی ترین حالت انسانی باشد. این، تعبیری ست که می تواند مسیر شکوفایی را در زندگی، بسیار روشن سازد.
گل، عطرافشانی می کند و به اطرافیان خیر می رساند، در حالی که برای اینکار، هیچ زحمتی نمی کشد. نه زور می زند و نه عرق می ریزد. او عطر و طراوت را منتشر می کند. کافی ست نزدیک آن شوید، تا عطری دل انگیز، به مشام تان برسد و لذت ببرید.
گل، همین که گل شده است، این ویژگی را تا پایان عمر، بدست می آورد و به راحتی رسالت خود را در اثرگذاری بر جهان، انجام می دهد.
اگر از دور به یک گل نگاه کنید، زیبایی آن، سهم شماست و اگر از نزدیک نظاره اش کنید، در کنار زیبایی، عطر دل انگیزی را نیز تقدیم تان می کند.
نکته ی مهم در هر دو ویژگی اینست که هیچکدام منتظر نظاره گر نیست تا شروع به کار کند، بلکه هر لحظه و هر آن، در حال انجام شدن و بخشیدن به جهان است.
گل منتظر نمی ماند تا اگر کسی قصد بو کردن آن را داشت، در همان لحظه، عطرافشانی کند. خیر، همواره بوی خوش می پراکند، چون ویژگی او اینست.
.
نشان دادن زیبایی
گل منتظر نیست تا کسی نگاهش کند، تا آنگاه زیباییش را نمایان سازد. نه، هر لحظه در حال نشان دادن زیبایی ست. همواره زیباست و زیبا می ماند. در تمام طول زندگی خود، زیبایی دارد و آنرا از بینندگان دریغ نمی کند.
هر تعداد نظاره گر داشته باشد، ظاهرش عوض نمی شود، چون نیاز ندارد زیباییش را برای بینندگان بیشتر، افزایش دهد. او همان است که همیشه هست و همان، کافی ست.
نکته ی بعدی اینست که هر قدر به گل نگاه کنید و از زیبایی اش حظ و بهره ببرید، ذره ای از زیبایی آن، کم نمی شود. این زیبایی، با نظاره کردن و دیده شدن، مصرف نمی شود. چه رسالت پربرکتی!
وقتی در زندگی مان به مقام “گل بودن” برسیم، بدون اینکه زحمت خاصی بکشیم، به جهان خدمت می دهیم و از قبَل آن، مزد دریافت می کنیم. بدیهی ست که این خدمت نامحدود و کم زحمت، ثروت فراوانی را برایمان به همراه دارد.
وقتی در اثرگذاری مان، به مقام “گل بودن” برسیم، بدون کم شدن، می بخشیم و به جهان اضافه می کنیم. در اینحالت است که آرامش و عشق و خوشبختی را دریافت می نماییم.
یک گل زیبا و خوشبو، راست قامت و استوار و پُر از ارزشمندی و اعتماد به نفس است. به همین خاطر، همه دوست دارند آن را داشته باشند و از کنار او بودن، لذت ببرند.
گل بودن، بزرگترین حالت انسانی ست که ما را غرق در ثروت و آرامش و عشق می سازد و رسالت مان را به انجام می رساند. در اینصورت می توانیم احساس کنیم که در مسیر کمال قرار داریم.
.
اولین قدم برای “گل شدن”، شناخت خود و صلح درونی ست:
