یک باور ضد خشم

می خواهیم درباره ی یک باور بسیار مهم و اساسی صحبت کنیم. باوری که واقعی و ساده ست و اگر بتوانیم در ذهن خود ایجاد کنیم، در بسیاری موارد، جلوی خشمگین شدن مان را خواهد گرفت.

 

آیا منظورمان کنترل خشم است؟

خیلی از افراد به دنبال آموزشی هستند که به کمک آن بتوانند خشم شان را کنترل کنند. آنها معمولاً پس از خشمگین شدن، حرف هایی می زنند و رفتارهایی نشان می دهند که باعث ضرر و خسارت آنها شده است. از این رو، برای کنترل اوضاع، به فکر افتاده اند تا به روشی بتوانند خشم خود را مهار کنند.

حتی برخی دیدگاه های مذهبی هم ادعا می کنند که سیره ی ائمه ی اطهار نیز همین بوده است. آنها “کظم غیظ” می کردند، یا به عبارتی خشم خود را فرو می دادند.

اما من به عنوان نویسنده ی کتاب مدار سعادت، فکر می کنم که این حالت، به ندرت برای ایشان رخ می داد، زیرا آنها در اکثر مواقع، بخاطر باورهایشان، به مرحله ی خشمگین شدن نمی رسیدند که نیاز به “کظم غیظ” داشته باشند. دلیل آن را توضیح خواهم داد.

نکته ی مهم در این رابطه اینست که فرو دادن خشم، باعث بوجود آمدن انواع عوارض جسمی و روحی می شود. اگر خشم مان را در خود بریزیم، درون مان انباشه از فشارها و عقده های فروخورده خواهد شد. در اینصورت، یا بصورت بیماری بروز می کند و یا بصورت یک اقدام هیجانی و خرابکارانه آزاد می شود.

 

.

نباید خشمگین شد

تئوری ما اینست که تقریباً هیچگاه نباید خشمگین شد. چطور؟ با ساختن باورهایی درباره ی آدم ها و رفتار آنها. باورهایی که اگر مانند رهبران دینی، بتوانیم در خود ایجاد کنیم، نگاه ما به رفتار و کلام آدم ها تغییر می کند. نگاهی که زاویه دیدِ متفاوتی را به رویمان باز می کند و احساسِ متفاوتی را نیز به ارمغان می آورد.

.

مقاله ی “باور و زاویه ی نگاه” را از  >> اینجا بخوانید.

.

یکی از این باورها را در اینجا با هم بررسی می کنیم و حتماً تأیید خواهید کرد که در نظر گرفتن آن، تا حد زیادی می تواند جلوی خشمگین شدنمان را بگیرد. یا حداقل، میزان آن را به مراتب، کمتر از قبل کند. چون به راستی، خیلی از اوقات، لزومی به خشمگین شدن نیست.

.

چطور خشمگین نشویم؟

چه باوری ایجاد کنیم که بتواند نگاه ما را تغییر دهد و جلوی خشمگین شدنمان را بگیرد؟ این باور، بسیار ساده ست.

“آدمها، بهترین کاری که بلدند را انجام می دهند”

کاری که انجام می دهند، بهترین کاری ست که از دستشان بر می آید. بهترین جمله ایست که بلدند. بهترین رفتاری ست که مناسب می دانند. بهترین نمود و ظهور آنهاست. از این بهتر نمی دانند یا نمی توانند.

اگر پیش خود فکر می کنی که:

“نه، با من باید اینطوری صحبت می کرد، باید این رو به من می گفت و …”

بله، شاید اگر به آن شکل می گفت، درست تر بود، اما آن را بلد نبود. آن شکلِ صحبت کردن و انتقال مطلب را بلد نبود.

.

.

آدم ها، بهترین نمودِ خود هستند

دوست خوبم! آدمها وقتی تصمیم می گیرند که هدفی را دنبال کنند و یا به نقطه ای برسند، بهترین روشی که بلدند را پیاده می کنند، از بهترین راهی که بلدند می روند، بهترین حرفی که بلدند می زنند، بهترین رفتاری که بلدند را نشان می دهند.

اگر بتوانی این موضوع را باور کنی، در اینصورت خیلی اوقات، بجای ناراحت شدن، سعی می کنی به طرف مقابلت کمک کنی. گاهی دلت برای او می سوزد، چون می بینی که از این بهتر بلد نیست حرف بزند، از این قشنگ تر نمی تواند رفتار کند، بهتر از این نمی تواند انجام دهد. عقلش به بهتر از این نمی رسد.

اگر فرزندت، کاری را با کیفیتِ مورد نظر تو انجام نمی دهد، بایستی بدانی که این کیفیت، بهترین عملکرد اوست و بهتر از این، نمی تواند و بلد نیست.

اگر همسرت به شکل درستی با تو صحبت نمی کند، بخاطر اینست که فکر می کند این رفتار، درست تر و بجاست. بخاطر اینست که رفتار مناسب تر را بلد نیست. او دوست ندارد به تو آزار برساند، بلکه بهترین عملکرد خود را بروز می دهد.

.

.

تو باید کمکش کنی، نه اینکه سرزنشش کنی، نه اینکه سرش داد بزنی. باید با او صحبت کنی. باید رفتار درست را با نشان دادنِ رفتار مناسب از سمت خودت، به او نشان دهی.

باید کمکش کنی تا بهتر انجام دهد، او سعی می کند درست ترین کار را انجام دهد، او می خواهد اوضاع، بهتر شود. اگر این را باور کنی، خیلی از اوقات، جلوی خشمت گرفته خواهد شد.

.

توضیحات من را در ویدئوی زیر ملاحظه فرمایید:

 

از شما می خواهم، اگر به نظرتان می رسد که این باور می تواند روی روابط شما نیز تأثیر بگذارد، زیر همین پست، کامنت خود را بگذارید.

 

شروع به تغییر باورهایت کن تا نتایج متفاوت ببینی:

.