ادب داشتن فرزند
اگر از شما پرسیده شود: “به چه بچه ای، با ادب میگن؟” چه پاسخی می دهید؟
شاید کامل ترین جواب این باشد که:
“بچه ای که حرف گوش کنه، آروم باشه، قشنگ صحبت کنه، به بزرگترش احترام بذاره، لجبازی نکنه و …”
حتماً موارد بیشتری می توان به این لیست اضافه کرد، اما اجازه دهید همین موارد را بیشتر بررسی کنیم.
.
تاثیر عزت نفس ما
قبل از هر چیز فراموش نکنیم که باادب بودن فرزندمان، بستگی زیادی به رفتار خود ما با دیگران دارد.
فرزند ما، همواره از ما الگو می گیرد و رفتار مؤدبانه را نیز از ما می آموزد. بدین لحاظ، صرفِ گفتنِ “بکن، نکن، این کار خوبه، اون بده” ادب را به فرزند ما منتقل نمی کند.
اگر از بی ادبی فرزندمان ناراحتیم، بایستی انگشت اشاره را به سمت خودمان و رفتارهایمان بگیریم و روی عزت نفس مان متمرکز شویم.
.
.
آرام باشه
آرام و متین بودن، خصلت خوبی برای فرزند ماست، اما نباید فراموش کرد که فرزند ما، بخاطر اقتضائات سنش، ممکن است گاهی اوقات، برخی رفتارها را از خود نشان دهد.
مثل دویدن و جنب و جوش (برای پسر بچه ها) یا جیغ زدن و سروصدا (برای دختر بچه ها).
کاری که ما بایستی انجام دهیم اینست که گاهی اوقات آنها را به رفتار متعادل دعوت کنیم یا در زمان افراط، جلوی پیشروی آنها را بگیریم.
بهتر است در زمانی که هر دو آرام هستیم، با فرزندمان صحبت کنیم، به او بگوییم که “فلان کارِت خیلی خوب بود، من رو خوشحال کرد”.
سپس کم کم برخی رفتارهای نادرستش را بازگو نماییم و توضیح دهیم که بهتر است در اینجور مواقع، اینطور عمل کنی.
برایش با صمیمیت توضیح دهیم. فرزند ما نیاز به آموزش و آگاهی دارد.
.
قشنگ صحبت کنه
همانطور که در مقالات متعدد تکرار کرده ام، بسیاری از رفتارهای فرزند ما، تقلید از رفتار اطرافیان اوست.
اگر موقع عصبانی شدن، داد و بیداد می کند، در را می کوبد یا حرف زشت می زند، یکی از دو دلیل زیر (یا هر دو) را می تواند داشته باشد:
۱- توانایی حرف زدن او بسیار ضعیف است و نمی تواند واژه ی مناسبی که احساساتش را ابراز کند، پیدا نماید، بخاطر همین خشمگین شده و ناسزا می گوید.
۲- اصولاً از دیگران یاد گرفته که در هنگام عصبانیت اجازه دارد هر کاری انجام دهد و هر کلمه ی زشتی بر زبان آورد تا خودش را خالی کند.
.
دوره رایگان “فن بیان فرزندان” (از اینجا وارد شوید)
.
احترام به بزرگتر
بارزترین نمود ادب در رفتار فرزند ما، احترام به دیگران، مخصوصاً بزرگترهاست.
این باور بایستی در ذهن فرزند ما کاشته شود که وظیفه ی او، احترام گذاشتن به بزرگتر است.
این احترام، هم بخاطر نشان دادن شخصیت بالای خودِ اوست و هم اینکه شایسته ی افراد دیگر است.
نحوه ی رفتار مؤدبانه، دقیقاً چیزیست که فرزند ما در خودِ ما می بیند.
یعنی الگو برداری او، از رفتارِ خودِ ماست و نمی توان به هر شکلی با دیگران برخورد کرد و انتظار داشت که فرزند ما مؤدب بودن را بلد باشد. این، دور از عقل و منطق است.
در این بین، مطمئناً نیاز است که نکاتی را بصورت مستقیم با فرزندمان مطرح نماییم و یادآوری کنیم که چه رفتاری شایسته ی شخصیت باادبِ اوست تا بهتر در ذهنش جای گیرد.
.
.
لجبازی نکنه
یکی از ویژگی های ادب در رفتار فرزندمان، اینست که وقتی از چیزی ناراحت می شود، بصورت مستقیم و واضح، آن را بازگو نماید.
مثلاً بگوید: “من از این کار ناراحت شدم یا این رفتار، من رو اذیت می کنه”. این نشانه ی سلامت روانی و فکریست.
در مقابل، بسیاری از کودکان و حتی بزرگترها، هنگام دلخور شدن، بجای صحبت کردن (بخاطر ناتوانی در حرف زدن و پایین بودن عزت نفس) شروع به لجبازی و تلافی می کنند.
نیاز به توضیح ندارد که چنین روشی، نتیجه ای در بر ندارد، زیرا طرف مقابل را متوجه اصل موضوع و مسئله نخواهد کرد.
.
البته بایستی دقت کرد که کم حرفی و خجولی گری فرزندمان را به حساب باادب بودن او نگذاریم. این کار، باعث انحراف ذهن ما از مسیر درست می شود.
درست است که فرزند باادب، گاهی مواقع ساکت است و شیطنت و پرگویی نمی کند، ولی اگر این حرف نزدن بخاطر ناتوانی و عدم اعتماد به نفس فرزندمان باشد، هدف اصلی برآورده نشده است.
امیر احمدی
با کلیک روی تصویر زیر، از نتایج آموزش های ما برای فرزندان ۵ تا ۱۳ سال باخبر شوید:
